Charles Bukowski - Ako uzmemo

Ako uzmemo ono sto vidimo-
masine koje nas izludjuju,
ljubavnike koji se na kraju mrze,
tu ribu na pijaci,
sto zuri navise u nas,
cvece koje trune, muve u paukovoj mrezi,
ulicne nerede, urlike lavova u kavezu,
klovnove zaljubljene u novcanice,
nacije sto pomeraju ljude kao pione,
dnevne lopove sa prelepim
nocnim zenama i vinom,
pretrpane zatvore.
uobicejeno nezaposlene,
anemicnu travu,
ljude dovoljno stare da vole grob.

te stvari, i druge, pokazuju
kako se zivot klati na istruleloj osovini.

ali ostavili su nam malo muzike
i govornicki sou na uglu,
casicu viskija, plavu kravatu,
dzepno izdanje Remboovih pesama,
konja koji juri kao da mu djavo uvrce rep,
i onda je tu ponovo ljubav
kao tramvaj koji na vreme stize
iza coska,
grad koji ceka,
vino i cvece,
voda sto seta preko jezera
i leto i zima i leto i leto
i opet zima.